سمفونی لرزان(۲):

اقتدار دیپلماسی شجاعانه، یکی بزنی ده تا می‌خوری؛

مقدمه: دیپلمات‌ها، زبان زور را بیاموزند؛

در دنیای امروز که زور و تهدید به ابزار اصلی سیاست‌های جهانی تبدیل شده است، ایران توانسته در بالاترین سطح آمادگی رزمی و نظامی قرار گیرد. حتی در دوران جنگ تحمیلی، زمانی که رژیم بعث عراق با پشتیبانی بیش از ۸۰ کشور حتی نتوانست به اهداف اولیه خود دست یابد، ایران با وجود تحریم‌ها و محدودیت‌های سخت، در مدت یک تا دو سال از حالت پدافندی(دفاعی) به آفندی(حمله) تغییر موضع داد و دشمن را به ذلت کشاند. این پیروزی بزرگ ثابت کرد که ایران حتی با کمترین امکانات نیز قادر به شکست دشمنان قدرتمند است. امروز، پس از ۳۵ سال از پایان جنگ تحمیلی، ایران به تولید و صادرات سلاح‌های پیشرفته و فوق‌مدرن در تمامی ابعاد دست یافته است. از سلاح‌های ریز تا ابرسلاح‌های راهبردی و لیزری که بسیاری از آنها برای دشمنان ناشناخته باقی مانده‌اند. ایران دارای شهرهای زیرزمینی انباشته از تسلیحات سبک و سنگین است که قادرند هر حمله‌ای را خنثی و مقابله به مثل کنند. با چنین توانمندی‌هایی، دیگر جای آن نیست که از موضع ضعف سخن بگوییم. زمانی که ایران با دستان خالی در برابر رژیم بعث و حامیانش ایستاد و پیروز شد، زبانش درازتر بود و حق خود را گرفت.

وزارت خارجه باید زبان زور را قورت بدهد؛

دیپلمات‌ها و مذاکره‌کنندگان باید این پیام را منتقل کنند: “یکی بزنی، ده تا می‌خوری”. این درس کلیدی باید در ذهن دشمنان جا بیفتد که هرگونه تجاوز به ایران با پاسخ سهمگین و ویرانگر مواجه خواهد شد. این اصل در وعده صادق یک و وعده صادق دو به وضوح نشان داده شد و به زودی در وعده صادق سه نیز تحقق خواهد یافت. ایران نه تنها قادر به دفاع از خود است، بلکه توانایی حمله‌ای مخرب و ویرانگر را نیز دارد.

وزارت خارجه، قدرت ایران را به رخ بکشد؛

ابرقلدران زبان زور را به خوبی می‌فهمند و به آن احترام می‌گذارند! ایران تمام نقاط راهبردی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی و پایگاه‌های آمریکا در خاورمیانه را نشانه‌گذاری کرده است. اطلاعات دقیق ایران از این نقاط به حدی است که می‌تواند با “شلیک زنبوری”، آنها را به تلی از خاکستر تبدیل کند. علاوه بر این، ایران تمام ناوها و کشتی‌های جنگی و تجاری دشمنان را در سرتاسر جهان رصد کرده و در صورت نیاز اقدامات تلافی‌جویانه فوری و کوبنده انجام خواهد داد.

زلزله بازدارنده: اقتدار نظامی را فریاد بزنید؛

دشمنان به خوبی می‌دانند که بسیاری از اطلاعات تجهیزات نظامی ایران هنوز فاش نشده و همین موضوع آن‌ها را بیش از پیش به وحشت می‌اندازد. با این وجود، وزارت امور خارجه ایران باید یاد بگیرد چگونه با دشمنان سخن بگوید و چگونه در مذاکرات، حق مردم ایران را از حلقوم آن‌ها بیرون بکشد. اولین و آخرین حرف ایران باید این باشد: “یکی بزنی، ده تا می‌خوری”. باید این اصل به طور شفاف و بدون ابهام به دشمنان منتقل شود. چرا دشمنان جرات تهدید دارند، اما ایران با این میزان آمادگی نظامی نتواند با قدرت سخن بگوید؟!

مسئولین باید بدانند که بخشی از استراتژی بازدارندگی، رد و بدل کردن جملات قدرتمند، تهدیدات قاطع متقابل، خشونت و جدیت در کلام است. دشمنان از این ابزار استفاده می‌کنند و ابایی از تهدید ندارند. ایران نیز باید متقابلا از این روش برای حفظ امنیت و منافع خود بهره ببرد. در دنیای امروز، زبان قدرت، تنها زبانی است که دشمنان می‌فهمند و به آن احترام می‌گذارند. جمهوری اسلامی ایران با دستاوردهای چشمگیر نظامی و دفاعی خود، امروز در جایگاهی قرار دارد که باید با صدای بلند و قاطع سخن بگوید و حق خود را بگیرد.

ابرسمفونی اقتدار: ده تا در برابر یکی؛

جمله کوتاه اما قدرتمند ی”یکی بزنی، ده تا میخوری” عصاره‌ای از استراتژی بازدارندگی قاطع است که باید به صورت جدی منتقل شود.  ایران از توان دفاعی و تهاجمی بی‌نظیری برخوردار است، با تولید سلاح‌های پیشرفته و راهبردی، آمادگی لازم برای پاسخی سهمگین به هرگونه تجاوز را دارد. ابرسلاح‌های ناشناخته، شهرهای زیرزمینی مملو از تجهیزات جنگی و توانایی رصد دقیق نقاط حساس دشمن، بخشی از این آمادگی است که باید همیشه یادآوری شود. دشمنان تنها زمانی عقب‌نشینی می‌کنند که با تهدیدات قاطع و پیام‌های قدرتمند روبرو شوند. اقتدار نظامی را در هر مذاکره و گفت‌وگو به رخ بکشیم و اجازه ندهیم دشمنان تصور کنند ایران از موضع ضعف سخن می‌گوید. توفان بازدارنده، پیام ایران به جهان است: هرگونه حمله به این سرزمین با پاسخ ویرانگر و ده برابر شدیدتر مواجه خواهد شد. دیپلماسی قاطع، راهی برای حفظ امنیت و منافع ملی است. پس باید با صدای بلند فریاد زد: “یکی بزنی، ده تا می‌خوری”.

صادق سلامت دوم

روزنامه‌نگار

۱۹ اسفندماه ۱۴۰۳