حماقت یا خیانت؟!
لزوم تشکیل پرونده قضایی و محاکمه رفیقدوست؛
مصاحبه اخیر محسن رفیق دوست، یکی از مقامات پیشین نظام، موجی از سوالات و ابهامات را در فضای سیاسی و اجتماعی ایران به وجود آورده است. این مصاحبه نه تنها بازتاب گستردهای در رسانههای داخلی و خارجی داشته، بلکه به عنوان بهانهای برای دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. حال این سوال مطرح میشود: آیا این مصاحبه حاصل یک اشتباه بزرگ بود یا نشانهای از خیانت آگاهانه؟!
تشکیل پرونده قضایی برای محسن رفیق دوست:
اولین مسئلهای که باید به آن پرداخت، لزوم تشکیل پرونده قضایی برای محسن رفیقدوست است. گفتههای او در مصاحبه اخیر یا صحت دارند یا دروغ هستند. اگر این اظهارات صحت داشته باشند، او به جرم اقدامات غیرقانونی، خلاف قانون اساسی و اعتراف صریح به انجام آنها، باید محاکمه و مجازات شود. از سوی دیگر، اگر این گفتهها دروغ باشند، او با بیان اطلاعات نادرست و خلاف مصالح ملی، هزینههای سنگینی برای نظام جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است که این موضوع نیز مجازاتهای سنگینی را در پی خواهد داشت.
تکذیب دفتر رفیق دوست؛ تلاشی بیفایده:
تکذیب دفتر رفیق دوست چیزی جز ماستمالی نیست. او در مصاحبهاش تلاش کرد خود را جعبه سیاه نظام نشان دهد، اما نتیجه کار شبیه به اعترافات تحت بازجویی شد. این رفتار نه تنها تصویر نظام را مخدوش کرده، بلکه بهانهای دست دشمنان داده تا بیشتر به ایران فشار بیاورند. سالهاست سازمانهای اطلاعاتی غربی تلاش میکنند سپاه پاسداران و سرویسهای اطلاعاتی ایران را با گروههای تبهکار و شورشی در اروپا و آمریکای لاتین مرتبط کنند، اما تاکنون موفق نشدهاند. اظهارات رفیق دوست به بهترین شکل ممکن این اهداف دشمن را به پیش برده است.
مصاحبهای ضد امنیت ملی و ضد منافع ملی:
مصاحبه رفیق دوست هرچه که بوده، به نفع ایران و ایرانی نبود. هم محتوای بازگو شده و هم نحوه انتشار آن، به گونهای بود که به براندازان و مخالفان نظام اجازه داد تا از این صحبتها به عنوان ابزاری برای حمله به جمهوری اسلامی استفاده کنند. این مصاحبه نه تنها به اعتبار نظام لطمه زد، بلکه بهترین بهانه را به دست غرب داد تا سپاه را در لیست تروریستی قرار دهد. آیا این کار از روی آگاهی بوده یا ناآگاهی؟!
نتیجهگیری: لزوم تشکیل پرونده قضایی و مجازات!
صحبتهای رفیق دوست کاملاً ضد امنیت ملی و ضد منافع ملی بود. بهتر است به جای ایجاد هزینههای بیشتر برای نظام، خود را بازنشست کند و به فعالیتهای دیگری مانند آشپزی بپردازد. شاید این رفتارها نشانهای از زوال عقل باشد، اما در هر صورت، کشور در شرایط فشار حداکثری است و نیازی به فشار مضاعف ندارد. نهادهای ذیربط باید هرچه سریعتر در مورد این اظهارات بیانیه صادر کنند و اقدامات قضایی لازم را برای محاکمه و مجازات رفیق دوست انجام دهند. چنین رفتارهایی نه تنها قابل قبول نیست، بلکه باید به عنوان یک درس برای دیگران باشد تا بدانند که هرگونه اقدام خلاف مصالح کشور، عواقب سنگینی در پی خواهد داشت.
در نهایت، سوال بزرگ این است: آیا این مصاحبه حاصل یک اشتباه بزرگ بود یا نشانهای از خیانت؟! پاسخ به این سوال در گرو تشکیل پرونده قضایی و بررسی دقیق و شفاف این پرونده است.
صادق سلامت دوم
روزنامهنگار
۲۵ اسفندماه ۱۴۰۳
