مذاکره با آمریکای بیصلاحیت: خیانت به آژانس بینالمللی و کشور؛
حق ملت، تقدیم به جلادان واشنگتن؛
پذیرش میز مذاکره با ابرقدرتی که خود را تافتهای جدابافته و فراتر از قوانین بینالمللی میپندارد، نه تنها نشانهای از خردمندی دیپلماتیک نیست، بلکه خیانتی آشکار به منافع ملی و حاکمیت ملتهاست. مذاکره در مورد انرژی هستهای با آمریکا، دقیقاً مصداق بارز چنین خیانتی است. چرا؟! پاسخ روشن و بیپرده است: آمریکا در قلمرو انرژی هستهای، کوچکترین صلاحیت قانونی، اخلاقی یا بینالمللی ندارد.
سازمان انرژی اتمی: تنها مرجع قانونی نظارت بر انرژی هستهای؛
تنها نهاد صالح، مرجع قانونی و مورد پذیرش جامعه جهانی در این زمینه حیاتی، سازمان بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) است. این سازمان، تا حدودی فرزند دموکراتیک جامعه ملل است، متشکل از کشورهایی از تمامی نقاط جهان، با سازوکارهای شفاف، فنی و مبتنی بر معاهدات بینالمللی. این آژانس است که نظارت میکند، بازرسی میکند و بر اساس قوانین پذیرفته شده جهانی، اظهارنظر مینماید. هر مرجعی خارج از این چارچوب، نامشروع و خودخوانده است.
اما سردمداران مستکبر واشنگتن، در اوج بیشرمی و نقض آشکار حقوق بینالملل، خود را “ژاندارم هستهای جهان” قلمداد میکنند! آنها بدون هیچ مبنای قانونی، بدون هیچ تفویض اختیاری از سوی جامعه جهانی، خودسرانه و قلدرمآبانه برای کشورها “تعیین تکلیف” میکنند، “صلاحیت” میسنجند و میخواهند با ابزار وحشیانه تحریم، ملتها را به زانو در بیاورند. این نه دیپلماسی، که زورگویی ناب و اعمال دزدی مسلحانه در عرصه روابط بینملل است.
مذاکره بر سر حق ذاتی؟! تن دادن به ذلت است!
حقیقت تلخ و انکارناپذیر این است: هیچ کشوری در جهان -جز معدودی دولتمردان سازشکار در گوشهای از جهان- این “حق” ساختگی و غیرقانونی را برای آمریکا به رسمیت نمیشناسد! هیچ ملت مستقلی، هیچ دولت باکرامتی، برای حق مسلم خود در توسعه صلحآمیز انرژی هستهای، به پیشگاه اربابان واشنگتن التماس نبرده و با آنها مذاکره نکرده است. مذاکره بر سر حق ذاتی، در برابر زورگوی بیصلاحیت، ذاتاً پذیرش سلطه و تن دادن به ذلت و خواری است.
نشستن پای میز زورگویان = خیانت به عزت ملی؛
پس چگونه است که عدهای، به نام ملت ایران، بر سر میزی مینشینند که طرف مقابل آن، نه یک شریک برابر که قلدری مسلح و بیصلاحیت است؟! چگونه است که برای حقی که آژانس بینالمللی بارها پایبندی ایران به تعهداتش را تأیید کرده، باید به تاییدیه اربابان کاخ سفید تن داد؟! این عمل، چیزی جز خیانت آشکار به خون شهیدان، به عزت ملت ایران و به تمامی کشورهایی که زیر یوغ زورگویی آمریکا استکبار میکشند، نیست.
پذیرش مذاکره با چنین قدرتی، در مورد موضوعی که آنها کوچکترین صلاحیتی در آن ندارند، تنها یک پیام دارد: مشروعیت بخشیدن به زورگویی، تقویت نظام سلطه و نادیده گرفتن نهادهای قانونی بینالمللی. این، خیانت به آرمانهای استقلالطلبی است که انقلاب ایران را شکل داد. این، خیانت به تمام ملتهایی است که در مقابل زورگویی آمریکا ایستادهاند.
تسلیم در مقابل مستکبر: خیانت به حاکمیت ملی؛
دانستن حق تعیین سرنوشت و حاکمیت ملی، و سپس سپردن بخشی از آن به دستان آلوده کشوری بیصلاحیت، خونخوار و مستکبر، عملی خائنانه است. این خیانت تنها به ایران محدود نمیشود؛ این خیانت به تمامی ملتهایی است که در رویای نظامی عادلانهتر و مبتنی بر قانون زندگی میکنند. هر دقیقه ادامه این مذاکرات نامشروع، تداوم بخشیدن به این خیانت تاریخی است. وقت آن است که پردههای سازش کنار زده شود و در مقابل مستکبر بیصلاحیت، با تکیه بر نهادهای قانونی بینالمللی و عزت ملی، ایستادگی کرد. مذاکره با زورگو، جز خیانت ثمری ندارد.
