از علامات رمضان المبارک بخشی همان محدودیت برای خوردن و آشامیدن و نگاه به… است و اگر چه در مناطق گرمسیر همچون خوزستان عزیز طاقت فرساست لکن سهل ترین و ابتدایی ترین نماد و نمود روزه داری است . اما یقینا ماهی که شب قدر با آنهمه قدر و منزلت را در خود جای داده که از هزار ماه بالاتر است و یا ماهی که تنفس در آن تسبیح حق تعالی است و خوابیدن آن عبادت خدای سبحان ، برکاتش محدود به تمرین گرسنگی و تشنگی نیست.
رمضان اوج تعبد و بندگی خداست . قله ی رفیع اطاعت از دستورات الهی است . فرمانبرداری بی کم و کاست از خالق حکیمی است که هر آنچه امر فرموده از سر حکمت و در جهت خیر و صلاح مخلوق است . ” آنچه آن خسرو کند شیرین بود . ” و چه برکتی بالاتر از این .
رمضان بازگشت انسان به انسانیت خویش است . انسانی که هویتش در خوردن و آشامیدن نیست . نشانی انسان خداگونگی و خلیفه اللهی است ، خدا دیدن هرچه هست و غیر او ندیدن است . و رمضان انسان را که در وانفسای روزگار از هویت و اصالتش دور افتاده به خویش برمی گرداند . ” رسد آدمی بجایی که بجز خدا نبیند ” و چه رحمتی واسع تر از این .
رمضان ماه عفو است و بخشش . عفو گناهان و معصیتها یعنی نادیده گرفتن کژی ها و نادرستیها از سوی رب العالمین . ناراستیهایی که چون زدوده میشوند امید و انگیزه می آفرینند و زمینه ی پرواز تا اوج عزت و عظمت انسان را فراهم می کنند . چرا که برای بال گشودن و بالا رفتن سنگینی گناه را باید زدود . ” و چه مغفرتی بدین اهمیت “
از خدا بخواهیم که ذره از برکت ، رحمت و مغفرتش را نصیب فرماید.
