منقول است که در حیات وحش بین گرگ ها مرسوم است آنگاهی که هوا به شدت سرد و یخبدان می شود و غذایی برای خوردن یافت نمی شود گرگ های گله بصورت دایره ای شکل به همدیگر می چسبند وهمدیگر را فشار می دهند تا بوسیله گرمای بدن همدیگر جانشان را از شدت سرما حفظ کنند وگرگی که از بقیه ضعیف است ازشدت گرسنگی ازپا می افتد وطعمه سایرگرگ های می شود. این سلوک عجیب حیوانات در حیات وحش می باشد .شاید جای تعجب است ربط این داستانک به شرایط این روزهای کشور چیست .دراین روزها که کشور دچار اپیدمی کرونا ویروس شده ونیاز به همگرایی واتحاد در تمامی سطوح مملکت حس می شود دیدن صحنه هایی زشت دل هرانسان آزاده ای را می آزارد و آلام را برتن نحیف وطن می نشاند معمولا جامعه شناسان معتقدند بواسطه ی مدنی بالطبع بودن انسان در شرایط حساس وخطرناک همگرایی انسان ها بیشتر می شود اما ظاهرا شرایط در کشورما به گونه ایی دیگر رغم می خورد عده ایی محتکر وعده ایی جک ساز وعده ایی چشمه ی شعروشاعری خشکیده اشان فوران می کند؛ ((چشمت کرونا ومن قمم باورکن )) آیا آن چینی ها که ادعای کامل ترین مذهب رو ندارند دراین شرایط بحرانی اینگونه عمل کردند یا دست دردست همدیگر شبانه روزی با این موجود ریز نامیمون جنگیدند که درشرف نتیجه گیری هستند . آیا عمل کردن به ساده ترین انگاره های دینی وحتی انسانی دراین شرایط؛ سخت است .چرا حیاتی ترین لوازم این شرایط را احتکارمی کنیم ?با چه معیاری می توان این اعمال غیربشری خودرا توجیه کرد ? در متون دینی وحتی ادبی وتاریخی این سرزمین بسیاراز فتوت واخوت ودستگیری از نیازمندان سخن رانده شده که بی اختیار به یاد شعرمعروف((آی آدم ها)) نیمایوشیج افتادم : آی آدم ها
((آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید یک نفر در آب می سپارد جان یک نفر دارد دست وپای دائم می زند روی این دریای تند وتیره وسنگین که می دانید آن زمان که مست هستید ازخیال دست یابیدن به دشمن…)) به هیچ قاعده ی ازعلم جامعه شناسی وروان شناسی نمی توان شرایط اینروزهای این فرصت طلبان بی درد را بیان کرد . یادسخن دردآورامام حسین (ع)درصحرای نینوا افتادم که به سپاه ابن زیاد فرمود : «اِن لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعادَ کونوا احراراً فی دنیا کم» حداقل آزاده مرد باشید که هیچ انسان آزاده ایی درچنین شرایطی ولو معترض به شرایط کنونی مملکتش دست به این کارهای ددمنشانه نمی زند . بگذارید ازاین وضعیت بحرانی به دید مثبت نگاه کنیم واز آن درس اتحاد؛ برادری و همگرایی بیاموزیم ومانند مردم کشورهای دیگر در شرایط حساس کنارهمدیگر باشیم .شاید به مصاب آیه شریفه ۲۱۶سوره بقره : (( عَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ))این ویروس باعث بستن عقداخوت میان تمامی سطوح مملکتی باشد وآشتی ملی میان مردم ومسئولین ایجاد کند .چون ما ایرانی ها سابقه این برادریها وایثارها را دربسیاری از صحنه های زندگی هایمان به منصه ظهور قراردادیم یادمان نرود در کنارهمدیگر زلزله هاوسیل ها وجنگ ها را گذراندیم ما همان آدم های سابق ایم اندکی به خودمان رجوع کنیم.
