دوم اردیبهشت زادروز قیصر امین پور شاعر معاصر و غزل سرای ایران است. وی از شاعران، نویسندگان و از شخصیت‌های برجسته ادبیات در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است و دین خود را به فرهنگ، شعر و ادب ادا کرد.
امین پور از مؤسسان حوزه هنری و دفتر شعر جوان و در دوره ای دبیر شعر هفته‌نامه سروش و سردبیر ماهنامه ادبی – هنری سروش بود. وی در سال ۱۳۶۷ از موسسه گسترش هنر، جایزه ویژه نیمایوشیج موسوم به مرغ آمین بلورین را دریافت کرد.همچنین در سال ۱۳۷۸ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یکی از شاعران برتر دفاع مقدس در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ برگزیده شد.
حمیدرضا شکارسری شاعر و منتقد ادبی کشور روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به شخصیت و شاخص های شعر قیصر امین پور اشاره کرد و گفت:قیصر، شاعری که با خاطراتی که از خود و دیگر دوستانش به جا مانده، به آن نقطه‌ای که هستند بسنده نکرده و دایم در حال مطالعه و فراگیری بودند.
وی افزود:این شاعران، سنت ادب فارسی را با هم بازخوانی و آن را با یافته‌های جدید شعر ایران تلفیق کرده و به شعری تازه‌تر برسند و حاصل آن شعری با زبانی بسیار صمیمی و در بستری از مفاهیم دینی و انقلابی است، که البته تاثیراتی از شاعران بزرگ آن سال ها مثل شاملو، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری را در خود نشان می دهد.
شکار سری ادامه داد: قیصر با این زمینه ذکر شده، در سال های نزدیک پیروزی انقلاب اسلامی کار خودش را آغاز کرد، و نقشی عمده در احیای قالب های کلاسیک شعر ما که این قالب ها در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تقریبا در حاشیه بود ایفا کرد.
وی افزود: قالب‌های شعری مثل غزل، رباعی، دوبیتی و حتی شعری مثل نیمایی در سال های پیش ازپیروزی انقلاب اسلامی در حاشیه بود و شعر نو، سپید و شعرهای در قالب های آزاد متن شعر را تشکیل می‌داد، اما چهره‌هایی مثل قیصر امین پور و دوستانش در جبهه شعر انقلاب اسلامی قالب‌های سنتی را مجدد احیا کردند.
این شاعر و منتقد ادبی کشور ادامه داد: باید سهم این شاعران از جمله قیصر امین پور را در احیای مجدد قالب‌های کلاسیک حفظ کرد و به خاطر سپرد.
شکارسری گفت: قیصر در رباعی، فضاهای تازه ای را به سمت رباعی معاصر باز کرد، اگر چه قدم های نخست در این راه را “منصور اوجی” در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی برداشته بود.
وی افزود: شاعران انقلاب مثل قیصر امین پور رباعی معاصر را در دهه ۶۰ به اوج رساندند و همچنین در زمینه غزل زبان کاملا نزدیک به دیپلماسیون محاوره را وارد غزل کرد، که در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نمونههای کمی وجود داشت.
وی گفت: با وقوع انقلاب اسلامی با یک موقعیت خاصی روبه‌رو شدیم که می‌شود آن را جمهوری شعری نامید؛ وضعیتی که موجب شد با یک رویکرد عمومی به سمت شعر برویم.
شکارسری افزود: دایره شعر تنها منحصر به شاعران روشنفکر و یا شاعران دارای شخصیت‌های شناخته شده سیاسی اجتماعی نمی شود، بلکه رویکرد به شعر در این جمهوری شعری به دلایل مختلف یک رویکرد عام تری است.
وی اضافه کرد: برخی از چهره‌های بسیار مستعد و غالبا جوان شناسایی می‌شوند که در واقع با رویکرد انقلابی و رویکرد مذهبی به سمت شعر می‌آیند و چون گفتمان اجتماعی و سیاسی در آن سال های ابتدایی پیروزی انقلاب یک گفتمان کاملا انقلابی و مذهب گرا است، این شاعران جوان نه تنها دارای استعداد هستند بلکه دارای تریبون می‌شوند، تریبونی که در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی معمولا تنها دست شاعران روشنفکر، بزرگ و دارای اسم رسم بود.
این شاعر و منتقد ادبی کشور گفت: در سال های نخست پیروزی انقلاب، در جبهه شعر انقلاب چهره‌هایی را می‌توان شناسایی کرد که شاعرانی بسیار جوان، اما بسیار با استعداد هستند که از چهره های شاخص این گروه، قیصر امین پور بود.
شکارسری افزود: قیصر امین پور در ادامه راه در رشته ادبیات اقدام به تحصیلات آکادمیک کرد، ابتدا رشته تحصیلی قیصر دامپزشکی بود و به دلیل جدی بودن به رشته و حرفه خود تصمیم بزرگی گرفت و از رشته تحصیلی کاملا علمی، پزشکی و علوم انصراف و به رشته ادبی و علوم انسانی وارد شد؛ این حرفه ای بودن و جدیت او در ادبیات را نشان می دهد.
وی ادامه داد: با اینکه قیصر تا بالاترین درجه ادبیات را خواند و پایان نامه اش سنت و نوآوری در شعر معاصر ایران است که کاملا بر ادبیات سنتی و معاصر اشراف دارد، اما هرگز این تحصیلات آکادمیک بر خلاف آن چیزی که انتظار می رفت، زبان و بیان شعر قیصر را دچار تکلف نکرد و همان روال شاعری خود را با یک عمق و غنای بیشتر تعقیب کرد، و معمولا این مشکل برای شاعرانی که تحصیلات عالیه دارند، پیش می آید.
این شاعر و منتقد ادبی کشور یکی از مهمترین ویژگی های اخلاقی و شعری امین پور را دستیابی به نوعی تعادل دانست و افزود: تعادل شعر قیصر به شکلی بود که از سویی یک مخاطب آماتور استفاده خود را از شعر قیصر می برد، و از سویی دیگر مخاطبان جدی، تحصیل کرده و فعال ادبیات معاصر هم از شعر او استفاده کرده و لذت می برند.
شکارسری اضافه کرد: به همان ترتیبی که گروهی از منتقدان انقلاب قیصر را سرلوحه شعر انقلاب دانستند و نوعی رده بندی موضوعی برای شعر او قایل شدند، قوت و تعادل شعر قیصر منتقدانی که منتسب به جریان شعر انقلاب هم نیستند را به تحسین وادار می کند.
وی گفت: منتقدین در هر ۲ سو شعر او را ستایش می کنند و خیلی خوب است که آدم در تعادل به سر ببرد تا اینکه دچار افراط و تفریط شود؛ این تعادل خیلی مهم است و از ویژگی های شاخص شخصیت شعری، اخلاقی، اجتماعی سیاسی قیصر محسوب می شود.
شعر “گاهی گمان می‌کنی که می‌شود” از قیصرامین پور نیست
شاعر و منتقد ادبی کشور با بیان اینکه شعر” گاهی گمان می‌کنی که می شود” از اشعار قیصر امین پور نیست، گفت: فضای مجازی ویژگی‌های خودش را دارد و در این فضا که نوشته خود را با فشار چند دکمه در سرتاسر جهان منعکس می‌کنیم، پیش می آید و این اتفاق بزرگی نیست.
شکارسری افزود: آن کسی که اندکی با فضاهای شعری و ادبی روبه رو شود، متوجه می‌شود که این اثر و آثار از این دست چه مشکلات و ایراداتی دارند و نمی‌تواند از شاعر و یا نویسنده صاحب سبک و شناخته شده‌ای مثل قیصر باشد.
وی گفت: این اتفاقات طبیعی است و گمان نمی‌کنم که بر نام قیصر و هیچ نویسنده و شاعری از این آثار غباری بنشیند.
به گزارش ایرنا، قیصرامین پور متولد دوم اردیبهشت ۱۳۳۸گتوند، پس از مصدوم شدن در حادثه رانندگی در سال ۱۳۷۸، بامداد سه‌شنبه هشتم آبان ۱۳۸۶ در بیمارستان دی تهران در گذشت و در زادگاهش گتوند خوزستان به خاک سپرده شد.
تنفس صبح و در کوچه آفتاب (۱۳۶۳)، آینه های ناگهان (۱۳۷۲)، گل ها همه آفتابگردانند (۱۳۸۰) و دستور زبان عشق (۱۳۸۶) از مجموعه های شعر قیصر هستند.توفان در پرانتز (نثر ادبی) و منظومه ظهر روز دهم (برای نوجوانان) (۱۳۶۵)، سنت و نوآوری در شعر معاصر (۱۳۸۳) و شعر و کودکی (۱۳۸۶)، از دیگر آثار این شاعر نام آشناست.
آرامگاه قیصر شعر انقلاب در مرکز شهرستان گتوند از نمادهای فرهنگی استان خوزستان است که در ایام سال پذیرای گردشگران و دوستداران فرهنگ و شعر و ادب از سراسر کشور است.
شهرستان گتوند از قطب های شعر، فرهنگ و هنر در شمال استان خوزستان واقع شده است.
