نفس‌های بی‌پناه؛ انتظارهای بی‌پاسخ
این روزهاهوای خوزستان بوی دود می‌دهد. دودی که از آتش‌زدن تالاب هورالعظیم در آن سوی مرزها برمی‌خیزد و با دود فلرهای نفتی و آتش مزارع درهم می‌آمیزد و نفس‌های مردم این خطه را به شماره می‌اندازد.
≪ دیگر نفس کشیدن در خوزستان یک آرزو شده است≫
مردم چشم‌به‌راه تصمیم مدیران هستند اما گویا کاری از دست کسی برنمی‌آید.
این آلودگی که حدود دو ماه است ادامه دارد نه تنها سلامتی که آرامش روانی جامعه را نشانه رفته است.
کودکان و سالخوردگان نخستین قربانیان این هجوم خاموش هستند و این برای ما که دغدغه فرهنگ و آینده این سرزمین را داریم بسیار دردناک است.
سردرگمی در مدیریت ستادبحران دردِ بی‌درمان
در این میان ستاد بحران استانداری گاه مدارس را تعطیل می‌کند، گاه با تأخیر چندساعته باز می‌گشاید.
این رفت و برگشت جز بی‌نظمی و ترافیک و سردرگمی برای خانواده‌ها،رانندگان سرویس مدارس به ارمغان چیزی نداشته است.
حالا هم که کلاس‌های مقاطع ابتدایی و متوسطه اول تا پایان آبان به صورت غیرحضوری اعلام شده است، اما این راهکار خود درد تازه‌ای شده:
اینترنت ضعیف است، شبکه شاد ناکارآمد است و برخی دانش‌آموزان حتی تلفن همراه وتبلت ندارند.
≪ آموزش مجازی برای بسیاری از خانواده‌های خوزستانی یک شوخی تلخ است≫
از آن سو دانش‌آموزان متوسطه دوم وهنرستانی ها باید به مدرسه بروند.
این تبعیض این پرسش را پیش آورده: «آیا بدن نوجوانان هفده‌ساله از فولاد ساخته شده؟»
ما مردم خوزستان از این وضع به ستوه آمده‌ایم.
≪ به کار مقطعی و مسکن‌های زودگذر اعتقادی نداریم≫
راهکارهای عملی و فوری می‌خواهیم:
جناب آقای پزشکیان رییس‌جمهور محترم به وعده خود عمل کنید و هرچه زودتر جلسه هیات دولت را در اهواز برگزار کنید.
به صراحت به مردم بگویید منشأ این آلودگی داخلی است یا خارجی؟
برای خاموش کردن فلرهای نفتی فوریت به خرج دهید.
اگر آموزش مجازی است، زیرساخت آن را فراهم کنید: اینترنت پرسرعت و رایگان، تبلت برای دانش‌آموزان نیازمند.
با کشورهای همسایه گفت‌وگو کنیدتا حقابه هورالعظیم پرداخت شود.
≪ به عنوان کسی که سی سال در کنار نیمکت مدارس این استان ایستاده‌ام و رنج و شادی مردم این دیار را از نزدیک لمس کرده‌ام، می‌گویم:≫
ما خوزستانی‌ها مردمانی صبور و سخت‌کوشیم اما این بار، بار گران این بی‌توجهی‌ها بر دوش‌هایمان سنگینی می‌کند.
≪ آلودگی هوا تنها یک مشکل زیست‌محیطی نیست؛ یک بحران فرهنگی و اجتماعی است≫
چگونه می‌توان به کودکانی که در هوای آلوده نفس می‌کشند از آینده‌ای درخشان سخن گفت؟
چگونه می‌توان به معلمانی که دغدغه نفس‌هایش را دارد انتظار تدریس با کیفیت داشت؟
ما از مسئولان می‌خواهیم به جای شعار قدم به میدان بگذارند.
حضور رئیس‌جمهور در خوزستان نه یک نمایش که نمادی از اراده ملی برای برطرف کردن این معضل باشد.
≪ امید ما به آینده وابسته به تصمیم‌های امروز شماست≫
️ عبدالحمید گل‌افشان
