«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ»
✍️ نگارنده: سیدقنبر یوسفیانی
دانشآموخته علم سیاست و روابط بینالملل
فرزند خوزستان _ شهر علم و ادب، بهبهان (بیدبلند)
______________________
*پاسداشت رشادتهای سبزپوشان نیروی انتظامی و یادمان سرگرد شهید حجتالله ولیزاده، شهید راه خدمت وامنیت*
______________________
⬅️ در روزگاری که امنیت و آرامش، بزرگترین سرمایه اجتماعی هر ملت است، سبزپوشان نیروی انتظامی با کمترین امکانات و بیشترین خطر، جان بر کف نهادهاند تا مردم این سرزمین در سایه آسایش زندگی کنند. آنان نه تنها حافظان قانون، بلکه فرزندان صبور و مظلوم این خاکاند؛ مردانی که با خودروهای فرسوده، اسلحههای قدیمی و حقوقی اندک، در برابر طوفان بیامان ناامنی ایستادهاند.
از دل همین مظلومیت، قهرمانانی برمیخیزند که نامشان تا همیشه در حافظه جمعی مردم باقی خواهد ماند. یکی از این قهرمانان، سرگرد شهید حجتالله ولیزاده است؛ فرزند آخر خانواده مرحوم کاید سلطانعلی ولیزاده، از روستای شهیدپرور قلعه حمود در جایزان امیدیه. او در ۱۹ آبان ۱۴۰۴، در درگیری با سارقان مسلح در شهرستان رامشیر، جان خود را فدای امنیت مردم کرد و به قافله شهیدان پیوست.
خانواده ولیزاده، خود روایتگر حماسهای بزرگاند؛ شش فرزند که هر یک برگ زرینی بر دفتر ایثار این دیار افزودهاند.
*مظلومیت و عظمت سبزپوشان نیروی انتظامی*
⬅️ نیروی انتظامی، ستون امنیت جامعه است؛ اما ستونهایی که بر دوش خود سنگینی بیپایان مشکلات را حمل میکنند. مأموران سبزپوش، با کمترین امکانات و بیشترین خطر، در میدانهای پرحادثه حاضر میشوند. خودروهای فرسوده، اسلحههای قدیمی، تجهیزات ناکافی و حقوقی اندک، ونداشتن مزایای شغلی کافی در برابر خطرات وافر شغلی، همه و همه تصویری از مظلومیت آنان است. با این حال، آنچه آنان را سرپا نگه میدارد نه ابزار و امکانات، بلکه ایمان، غیرت و عشق به مردم است.
هر روز، مأموران نیروی انتظامی در کوچهها و خیابانها، در جادهها و مرزها، با دلهایی پر از امید و دستانی خالی از امکانات، امنیت را پاس میدارند. آنان فریاد نداری را در دل خویش پنهان میکنند، اما هرگز اجازه نمیدهند مردم طعم ناامنی را بچشند. این مظلومیت، همان چیزی است که شهادت سرگرد حجتالله ولیزاده را معنا میبخشد؛ او نه تنها یک مأمور وظیفهشناس، بلکه نماد همه سبزپوشانی بود که جانشان را سپر آرامش مردم کردهاند.
خانواده ولیزاده، با تقدیم چندین فرزند به راه ایثار و شهادت، تصویری روشن از ایمان و وفاداری به وطن را به نمایش گذاشتهاند. از شهید علیرضا ولیزاده در کربلای ۵ شلمچه تا سرگرد شهید حجتالله ولیزاده در رامشیر، این خانواده نشان دادند که خوزستان همچنان سرچشمه مردانگی و مقاومت است.
در پایان می توان گفت؛
شهادت سرگرد حجتالله ولیزاده، تنها یک فقدان فردی نیست؛ بلکه آیینهای است که مظلومیت و عظمت نیروی انتظامی را به ما نشان میدهد.این نیرو، با کمترین امکانات و بیشترین خطر، امنیت را برای جامعه به ارمغان میآورند. آنان مردانی هستند وفادر به ملت ونظام مقدس جمهوری اسلامی،که در سکوت و بیادعایی، با هزاران مشکلات شخصی و خانوادگی بر اثر ناکافی بودن حقوق ومزایای شغلی، اما درکمال ایثار و بخشش جان شیرین خود را فدای آرامش مردم میکنند.
تحلیل این واقعیت، ما را به یک حقیقت تلخ اما روشن میرساند: امنیت امروز ما، بر دوش مردانی بنا شده که در مظلومیت کامل، با عشق و ایمان ایستادهاند. اگر جامعه و مسئولان، این مظلومیت را نادیده بگیرند، در حقیقت ستونهای امنیت را تضعیف کردهاند.
احساس ما در برابر این رشادتها، چیزی جز سوز و اندوه آمیخته با افتخار نیست. سوز از دست دادن قهرمانانی چون حجتالله ولیزاده ها در سرتاسر ایران اسلامی ، و افتخار به اینکه این خاک هنوز فرزندانی دارد که جانشان را بیهیچ چشمداشتی فدای مردم میکنند.
پس باید گفت: امنیت، میراث خون شهیدان است؛ و ما وظیفه داریم با پاسداشت یاد آنان، نه تنها نامشان را زنده نگه داریم، بلکه مظلومیت سبزپوشان را به فریادی ملی تبدیل کنیم تا دیگر هیچ مأموری با دل خالی و دست تهی، به استقبال خطر نرود.
۲۹ آبان۱۴۰۴ خوزستان_اهواز





