این که ساعات زندگی خود را چگونه بگذارانیم و این روزها از محیط خانه کمتر بیرون برویم پای تماشای فیلم‌های خانگی زمانی را خواهیم گذراند
اما خجالت‌آور است که در خانواده‌ای که کودک و نوجوان و حتی جوان ما زمان خود را بیهود بگذراند و نتیجه‌ای جز تاثیر منفی و اثر بد در روحیه و سبک زندگی نخواهد داشت.
آیا تاملی بر فیلم که از ابتدا تا انتهای فیلم خشونت و درگیری و در پایان خودکشی‌های پی در پی برای خانواده‌ها و اجتماع چه پیامی جز بی‌بندوباری اخلاقی دارد؟
سوالی که برایم پیش آمده افسار این فیلم ها خانگی را چه کسی رها کرده و چرا کنترلی بر نمایش اینگونه فیلم ها در کشور ما نیست؟
نمایش فیلم های خشونت آمیز چنان با سرعت و بدون مرز در حال پخش شدن از رسانه های مختلف است و در هر شرایط سنی هم مخاطب دارد و گاها قشر کودک و نوجوان نمی تواند تفاوتی را قائل شود پس مورد آسیب جدی روحی و روانی خواهد شد و باعث شده خشونت و خودکشی طبیعی و عادی نشان داده شود .
امروزه، استفاده از خشونت و اعمال خشونت آمیز در برنامه های تلویزیونی، به‌سرعت در حال گسترش است و به تجارتی پُرسود برای تولیدکنندگان فیلم ها در آمده است. نمایش بی‌حدّ و حصر خشونت در وسایل ارتباط جمعی، به ویژه تلویزیون باعث شده است که خشونت از سطح بزرگسالی به دوره نوجوانی انتقال یابد و نوجوانان و کودکان بدون داشتن مهارت های لازم شناختی، ذهنی و اجتماعی، نتوانند تفاوتی را بین واقعیت و خیال قائل شوند و مورد تهاجم انواع و اقسام رفتارهای خشونت‌آمیز قرار گیرند.ازاین‌رو، موضوع خشونت تلویزیونی و تأثیر آن بر رفتار مخاطبان، یکی از بحث‌انگیزترین موضوع‌های اجتماعی پس از اختراع این رسانه است. از آن زمان تاکنون، هزاران پژوهش درباره تأثیر و رابطه این رسانه بر مخاطبان انجام گرفته و نتایج گوناگونی از آنها به دست آمده است. در این راستا، پژوهش حاضر تأثیر برنامه‌های خشونت‌آمیز تلویزیونی بر رفتار را بررسی کرده است .
روانشناس و مشاوره خانواده: سکینه فرهادیان بابادی
