*به قلم: رضا جابری زاده (انصاری)*
مسئله کیفیت نامطلوب آسفالت در شهرستان کوت‌عبدالله دیگر به معضلی مزمن و فراتر از یک موضوع فنی تبدیل شده است. وضعیت فعلی معابر این شهرستان، نه تنها چهره شهر را مخدوش کرده، بلکه اعتماد عمومی به مدیریت شهری را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است. واقعیت این است که بخش عمده مشکلات موجود، نه از کمبود منابع، بلکه از نبود یک نظام منسجم در برنامه‌ریزی، نظارت و اجرای پروژه‌های عمرانی ناشی می‌شود.
نخستین گام در مسیر اصلاح، بازنگری در زیرساخت‌ها و شیوه اجرای پروژه‌های آسفالت است. بسیاری از خیابان‌های کوت‌عبدالله فاقد زیرسازی اصولی‌اند و همین مسئله سبب می‌شود هرگونه عملیات ترمیمی، عمری کوتاه و نتیجه‌ای ناپایدار داشته باشد. بازسازی اساسی بستر خیابان‌ها و شبکه‌های فرسوده فاضلاب پیش از هر عملیات روکش آسفالت، باید به عنوان پیش‌شرط فنی هر پروژه عمرانی در نظر گرفته شود.
دومین محور اصلاح، شفافیت در فرآیند پیمانکاری و نظارت بر کیفیت اجرا است. قراردادهای عمرانی در سطح شهر باید از حالت محرمانه و اداری خارج شده و به صورت عمومی در دسترس شهروندان قرار گیرد. انتشار جزئیات هزینه‌ها، مدت اجرا و شرکت‌های پیمانکار نه تنها موجب پاسخگویی بیشتر مسئولان می‌شود، بلکه مانع از بروز کوتاهی‌ها و تکرار خطاهای پیشین خواهد بود.
از سوی دیگر، مشارکت مستقیم شهروندان در شناسایی و اولویت‌بندی نقاط بحرانی می‌تواند به عنوان بازوی اجتماعی مدیریت شهری عمل کند. ایجاد سامانه‌های مردمی گزارش خرابی معابر، به شهرداری این امکان را می‌دهد که تصمیم‌های عمرانی خود را بر پایه داده‌های واقعی و نیازهای فوری تنظیم کند، نه صرفاً براساس فشارهای مقطعی یا تشخیص‌های درون‌سازمانی.
در کنار این اصلاحات ساختاری، استفاده از فناوری‌های نوین و مصالح مقاوم متناسب با اقلیم گرم و مرطوب خوزستان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. تجربه شهرهای موفق در استان‌های جنوبی نشان داده است که بهره‌گیری از قیرهای پلیمری و ترکیبات ضدحرارت می‌تواند عمر مفید آسفالت را به‌طور چشمگیری افزایش دهد و هزینه‌های سالانه نگهداری را کاهش دهد.
در نهایت، حل معضل آسفالت در کوت‌عبدالله تنها با نگاه کوتاه‌مدت پروژه‌ای ممکن نیست. این شهر نیازمند تدوین و اجرای یک برنامه جامع پنج‌ساله بازآفرینی شهری است؛ برنامه‌ای که در آن، آسفالت نه به عنوان اقدامی فصلی، بلکه به عنوان بخشی از راهبرد توسعه پایدار شهری تعریف شود.
تجربه نشان داده است که هیچ شهری با وصله‌پینه‌های موقت به سامان نمی‌رسد. کوت‌عبدالله زمانی از چاله‌های خیابان و بی‌اعتمادی عمومی بیرون خواهد آمد که مدیریت شهری آن، از وعده و واکنش فاصله گرفته و به سمت برنامه‌ریزی، نظارت مؤثر و پاسخگویی واقعی حرکت کند.
