در شهری مثل اهواز که دچار ترومای جنگ و ترومای مهاجرت و به تبع آنها خروج از مسیر طبیعی برنامهریزی شد، مواجهیم. این اتفاق ناخواسته و بدون برنامهریزی از قبل بنوعی شهر اهواز را دچار دگرگونی مبنایی کرد. از سوی مسئولین و دستاندرکاران به دلیل ناکارآمدی یا نابلدی هیچ برنامه و هدفگذاری برای تبدیل نافضاها به فضاها انجام نشد؛ به همین دلیل امروز ما با بحران حاشیه و همچنین نافضاها مواجیهم.
با نافضاها یا ضدفضاها بصورت حذفی برخورد شد و برای حل مشکل، مسئولین نافضاها را نادیده گرفتند و صورت مسئله را پاک کردند، و این موجب تولید معضل جدیدی شد بنام بحران حاشیهنشینی. مشکلی بر مشکلات اضافه شد و محرومیت بر این نافضاها بصورت قانونی تحمیل شد. اینبار باید فکری برای ضدفضاها یا نافضاها کرد و با برنامهریزی و تخصیص بودجه و جلب مشارکت استانی، ملی و بینالمللی نافضاها را تبدیل به فضاهای شهری کرد. تجربه مالزی و سنگاپور بهترین نمونه برای اهواز است.
رئوف نبهانی
دکتری حقوق و فعال حقوق مدنی
